شهرهای بزرگ آمریکای لاتین در حالی که بسیاری از کشورهای جهان هنوز در آغاز مسیر گذار به ناوگان حمل‌ونقل عمومی پاک قرار دارند، با سرعتی چشمگیر در حال برقی‌سازی ناوگان خود هستند. سائوپائولو، سانتیاگو و بوگوتا با سرمایه‌گذاری بیش از ۴.۳ میلیارد دلار، اکنون پیشتاز یکی از سریع‌ترین تحولات جهانی هستند.

به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، روند جایگزینی اتوبوس‌های دیزلی با ناوگان تمام‌برقی در آمریکای لاتین به نقطه‌ای تاریخی رسیده است. طی پنج سال گذشته، شمار اتوبوس‌های برقی فعال در کشورهای منطقه از حدود ۱۳۰۰ دستگاه به بیش از ۷۰۰۰ دستگاه افزایش یافته است؛ رشدی بی‌سابقه که این قاره را در ردیف پیشروترین مناطق جهان در گذار به ناوگان حمل‌ونقل بدون آلایندگی قرار داده است.

شهر سانتیاگو، پایتخت شیلی، در صدر این تحول قرار دارد و اکنون بزرگ‌ترین ناوگان اتوبوس‌های برقی خارج از چین را در اختیار دارد. مقامات محلی اعلام کرده‌اند که تا سال ۲۰۲۶، حدود دوسوم از ناوگان حمل‌ونقل عمومی شهر برقی خواهد شد و تعداد پایانه‌های شارژ نیز از ۲۹ به ۵۶ ایستگاه افزایش می‌یابد. در بوگوتا، پایتخت کلمبیا، نوسازی ناوگان با سرعت در حال انجام است؛ صدها اتوبوس دیزلی قدیمی از چرخه خارج شده و جای خود را به وسایل نقلیه برقی داده‌اند. در همین حال، سائوپائولو، قطب اقتصادی برزیل، با هدف‌گذاری برای استقرار دست‌کم ۲۶۰۰ اتوبوس برقی تا پایان سال ۲۰۲۴، گام‌های بلندی در مسیر کاهش آلایندگی و بهبود کیفیت هوای شهری برداشته است.

بر اساس داده‌های نهادهای مستقل، اتوبوس‌های برقی در کشورهای برزیل و کلمبیا حدود ۷۷ تا ۷۸ درصد کمتر از اتوبوس‌های دیزلی گازهای گلخانه‌ای منتشر می‌کنند و این رقم در شیلی به حدود ۶۹ درصد می‌رسد. چنین کاهش چشمگیری در آلایندگی، تأثیر مستقیم بر سلامت شهروندان و کیفیت هوای شهری دارد و از سوی دیگر، موجب صرفه‌جویی چشمگیر در هزینه‌های سوخت و نگهداری می‌شود. در شهر سانتیاگو، برآوردها نشان می‌دهد هزینه بهره‌برداری از ناوگان برقی حداقل ۶۵ درصد کمتر از مدل‌های دیزلی است.

افزون بر مزایای زیست‌محیطی، این گذار عظیم اقتصادی موجب شکل‌گیری مدل‌های جدید سرمایه‌گذاری و همکاری میان دولت‌ها و بخش خصوصی شده است. شهرهای منطقه با بهره‌گیری از قراردادهای نوآورانه، اجاره‌های بلندمدت و مدل‌های «برقی‌سازی به‌عنوان خدمت»، در حال جذب سرمایه‌گذاران داخلی و بین‌المللی برای توسعه زیرساخت‌های شارژ، تعمیرگاه‌های تخصصی و مراکز نگهداری ناوگان هستند.

با وجود این پیشرفت‌ها، چالش‌هایی همچنان باقی است. هزینه اولیه خرید اتوبوس‌های برقی هنوز بالاتر از مدل‌های دیزلی است و گسترش زیرساخت‌های شارژ به ویژه در شهرهای متوسط و کوچک نیازمند سرمایه‌گذاری کلان و برنامه‌ریزی دقیق است. از سوی دیگر، میزان پاکی شبکه برق در کشورهای مختلف نقش تعیین‌کننده‌ای در میزان واقعی کاهش آلایندگی دارد.

پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد تا سال ۲۰۳۰، تعداد اتوبوس‌های برقی در شهرهای بزرگ آمریکای لاتین از مرز ۲۵ هزار دستگاه عبور خواهد کرد. دولت‌ها نیز در حال تدوین سیاست‌هایی برای نوسازی کامل ناوگان هستند؛ از جمله شیلی که هدف‌گذاری کرده تا از سال ۲۰۳۵ تمامی خریدهای جدید ناوگان حمل‌ونقل عمومی خود را به وسایل نقلیه بدون آلایندگی اختصاص دهد و تا حدود سال ۲۰۴۰ ناوگانش به طور کامل برقی شود.

امروز، خیابان‌های آمریکای لاتین به آزمایشگاه زنده آینده‌ای پاک‌تر و کم‌صداتر تبدیل شده‌اند؛ آینده‌ای که در آن اتوبوس‌های برقی نه فقط نشانه پیشرفت فناورانه، بلکه نماد اراده سیاسی، مدیریت هوشمند شهری و تعهد واقعی به توسعه پایدار هستند.

کد خبر 916597