شهید محمدمهدی طهرانچی، نمونه‌ای از مجاهدانی است که با تکیه بر ایمان عمیق و دانش پیشرفته، مسیر پیشرفت علمی کشور را با روحیه جهادی و مقاومت در برابر چالش‌ها رقم زدند، این راه راهی است پر امید که جوانان امروز و فردا با باور به این ارزش‌ها، چراغ هدایت علم و معنویت را در دست دارند.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، خورشید مرداد، آرام‌آرام خود را به انتهای آسمان رسانده بود. نسیمی سبک، پرده‌های تالار را تکان می‌داد و صدای پاهایی که به احترام آمده بودند، از راهروهای مدرسه نهج‌البلاغه اصفهان طنین می‌انداخت. اینجا، مدرسه نهج‌البلاغه اصفهان بود؛ جایی که نه‌فقط علم، که خاطره، وفاداری، و ایمان به آن آمیخته بود. در این شبِ مردادی، صندلی‌ها یکی‌یکی پر می‌شدند. نه با تماشاگران، بلکه با دل‌هایی که آمده بودند تا از گذشته چراغی برای آینده بیافروزند.

گاهی یک نام، خودِ یک راه است، طهرانچی تنها نام یک شهید نیست؛ نشانه‌ای است از نسلی که در میان کتاب‌های علمی و نجوای شبانه‌اش با آیات وحی، مسیر «جهاد علمی» را ترسیم کرد. در روزگاری که دشمنان دانایی و دیانت، با ابزار تحریم و ترور می‌کوشند امید را خاموش کنند، برگزاری یک مجلس یادبود برای این شهدا، تنها ادای احترام نیست؛ بیانیه‌ای است بی‌صدا اما عمیق، مبنی بر اینکه این ملت هنوز بر عهد خود ایستاده است.

فضا پر از زمزمه بود، اما نه زمزمه عزا؛ بیشتر شبیه همهمه اندیشه و امید. گویی هر صندلی حامل خاطره‌ای است. نگاه‌هایی که به قاب عکس شهید دوخته شده بود، بی‌کلام فریاد می‌زد: ما این راه را گم نکرده‌ایم. در گوشه‌ای محوطه، جوانی با دفترچه یادداشتش مشغول نوشتن بود. شاید برای مقاله‌ای علمی، شاید هم برای ثبت لحظه‌ای که قرار است مسیر ذهنش را عوض کند.

چراغ‌ها کمی کم‌نورتر شدند. مجری مراسم با لحنی آرام، فضای رسمی جلسه را آغاز کرد. اما پیش از آن‌که کلمات رسمی، قاب سخن را تشکیل دهند، احساسی نامرئی در فضا جاری بود. احساسی که گاهی تنها در مجالس شهدا شکل می‌گیرد؛ ترکیبی از احترام، سرافرازی، و احساس مسئولیتی که از دیروز به امروز رسیده و از امروز، قرار است به آینده سپرده شود.

در میان حضار، چهره‌هایی بودند که سال‌ها در فضای علم و دانشگاه نفس کشیده‌اند، اما چشمانشان هنوز از شوق و باور می‌درخشید. شاید چون می‌دانند آنچه امروز در آزمایشگاه‌ها و پژوهشکده‌ها جوانه زده، ریشه در خون دل کسانی دارد که علم را عبادت دانستند. کسانی که گفتند: باید دانا شد، باید پرسید، باید ساخت، اما نه برای شکوه فردی، بلکه برای سربلندی ملتی که آموخته است علم بی‌ایمان، سایه‌ای بی ‌خورشید است.

برگزاری چنین مراسمی در دل ایام محرم، خودش پیامی دیگر دارد. گویی ارادت به شهدا، در امتداد ارادت به عاشورا معنا پیدا می‌کند. همان نوری که در تاریکی شب عاشورا در خیمه‌های ایمان افروخته شد، حالا در دل مدرسه نهج‌البلاغه اصفهان این سرزمین زبانه می‌کشد.

سکوت سنگینی شد نه از جنس خاموشی، بلکه از جنس آمادگی؛ آمادگی برای شنیدن، برای فهمیدن، برای به‌یاد آوردن. صدای قدم‌های کسی از پشت صحنه شنیده می‌شود. حضار اندکی به جلو متمایل می‌شوند. نوبت سخن گفتن از دل است. نوبت کسی‌ست که یاد پدر را نه در قاب عکس، که در جان خود حمل می‌کند.

محمدرضا طهرانچی، فرزند دانشمند شهید محمد مهدی طهرانچی در حاشیه چهلمین سالگرد این شهید که به میزبانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان برگزار شد در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا اظهار کرد: دشمنان بدانند که ما از دین خود دست نخواهیم کشید و در مسیر دانش نیز کوتاه نخواهیم آمد. شهید طهرانچی همواره این دو حوزه را نه در تقابل، بلکه در یک مسیر هماهنگ می‌دید.

وی افزود: ایشان معتقد بودند که اگر در مسیر دانش با نیتی الهی و با تکیه بر منابع وحیانی حرکت کنیم، برکت واقعی به کار علمی ما خواهد رسید و هستی علمی ما به کمال می‌رسد.

فرزند شهید با نگاهی روایی و خاطره‌گونه ادامه داد: شهید طهرانچی تنها یک فیزیک‌دان نبود که گاهی قرآن و نهج‌البلاغه را مطالعه کند، بلکه همه این منابع را در جهت اطاعت از پیام الهی می‌دانست؛ حدود ۱۰ تا ۱۵ سال پیش، ایشان با دوستان فیزیک‌دان خود درباره خطبه طاووس از نهج‌البلاغه بحث می‌کردند و تلاش داشتند ریشه‌های علمی آن را، به‌ویژه در حوزه فیزیک نور، مورد بررسی قرار دهند.

طهرانچی در ادامه با لحنی تکان‌دهنده به دست‌نوشته‌هایی از شهید طهرانچی اشاره کرد که در میان آوار جنایات رژیم صهیونیستی کشف شده بود و گفت: در این دست‌نوشته‌ها، پرسشی عمیق مطرح شده بود که چرا با وجود تأکیدات قرآن بر تفکر در خلقت، مسلمانان به جایگاه واقعی علمی نرسیده‌اند، این پرسش، آمیخته با سوگ و تأمل، گواه دغدغه‌های عمیق شهید برای پیوند علم و ایمان بود.

وی شخصیت مجاهدانه شهید را چنین توصیف کرد: انرژی وصف‌ناپذیر و پشتکار بی‌وقفه او در راه علم، نمونه‌ای بارز از روحیه جهادی بود که همکاران و دوستانش به‌خوبی می‌شناختند، شهید طهرانچی حرکت علمی را جهادی مقدس می‌دانست که دشمنانی همیشگی دارد؛ از جمله آمریکا و رژیم صهیونیستی که با تحریم‌ها و ترورها در پی توقف پیشرفت علمی ایران هستند.

فرزند شهید در ادامه با اشاره به شهدای علمی همچون دکتر علی‌محمدی و دکتر شهریاری، گفت: خون این شهدا، چراغ راه جوانان دانشمند کشور است و مسیر علمی کشور با قدرت بیشتر به سوی تعالی ادامه خواهد داشت.

طهرانچی با استناد به فرمایشات رهبر معظم انقلاب تأکید کرد: آنچه مورد هجمه دشمن است، تنها برنامه‌های هسته‌ای یا فضایی نیست، بلکه ایمان و دانش جوانان ایران اسلامی است، در این نبرد محور اصلی مقاومت ملت ما است،

وی با اشاره به دیدگاه شهید درباره علم بیان کرد: شهید طهرانچی علم را فرمان الهی می‌دانستند و حرکت در مسیر دانش را وظیفه‌ای شرعی تلقی می‌کردند، در جلسات علمی شهید طهرانچی، همیشه قرآن کریم و یادداشت‌هایی حضور داشت که تأکید می‌کردند «وقتی کتاب خدا در دست ماست، باید در عرصه علم پیشتاز باشیم.»

فرزند شهید با یادآوری عملکرد شهید طهرانچی، گفت: ایشان در دوران مدیریت خود، توسعه علم را یک وظیفه الهی می‌دانست و به‌شدت از پژوهش‌های علمی در حوزه‌های مختلف پشتیبانی می‌کرد.

طهرانچی افزود: شهید طهرانچی نیز در دوران فعالیتش در دانشگاه شهید بهشتی، نقش مؤثری در راه‌اندازی پژوهشکده‌ها ایفا کرد؛ از جمله تأسیس پژوهشکده پروتئین که نمونه‌ای از نگاه راهبردی او به توسعه علمی کشور بود، همچین یکی از دوستان شهید نیز نقل کرده بود که ایشان اعتقاد داشتند حمایت از پژوهش‌های راهبردی موجب تولید اعتبار و پیشرفت کشور می‌شود. به گفته او، این حرکت‌های علمی ساختاریافته بود که ایران را به خار چشم دشمنانی چون رژیم صهیونیستی و دولت آمریکا تبدیل کرد.

وی تصریح کرد: دشمنی آنان تنها با دانش هسته‌ای نبود. شهید تهرانی‌مقدم بر این باور بود که پیشرفت نباید محدود به شاخه خاصی از دانش باشد. در دوره مسئولیت او در دانشگاه آزاد، این نگاه جامع‌نگر در همه زمینه‌ها، از امنیت غذایی تا زیست‌فناوری، جاری بود.

به گزارش ایمنا، یادبود برای یک شهید والامقام، که فرصتی برای تعمق در پیوند ناگسستنی علم و ایمان بود؛ پیوندی است که شهید طهرانچی با جان و دل به آن باور داشت. سخنان فرزند ایشان یادآور می‌شود که راه علم، راهی پر از چالش و مقاومت است؛ اما این مسیر، مسیر امید است؛ امید به آینده‌ای که در آن جوانان این مرز و بوم، با تکیه بر باورهای دینی و پشتکار علمی، چراغ راه خود و دیگران خواهند بود. یاد و راه این شهدا، همچنان چراغی فروزان در دل تاریکی‌ها است که روشنایی‌اش، نسل‌های بعد را به سوی تعالی و پیشرفت هدایت خواهد کرد. از این رو، این مراسم فراتر از یک بزرگداشت، یک تعهد دوباره است (تعهدی برای ادامه راه جهاد علمی، با ایمان راسخ و اراده‌ای استوار، به پاس خون پاک شهدا و برای سربلندی ایران عزیز.)

‌

کد خبر 891095