لیسبون شهری است که بر دامنه هفت تپه بنا شده و در میان کوچه‌های باریک، خیابان‌های شیب‌دار و پله‌های بی‌پایانش، تاریخ، فرهنگ و زندگی مدرن درهم‌تنیده‌اند. پایتخت پرتغال نمونه‌ای منحصربه‌فرد از پیوند میان معماری، جغرافیا و روح بومی شهروندان است.

به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، لیسبون، شهری که به «شهر هفت تپه» شهرت دارد، روی بلندی‌هایی طبیعی شکل گرفته است که هر یک بخشی از هویت و سیمای آن را ساخته‌اند. این تپه‌ها که شامل سائو ژرژه، سائو وینسنت، سانت‌آنا، سانتو آندره، سانتا کاترینا، شاگاش و سائو روکه هستند مانند حلقه محله‌های گوناگون شهر را به هم پیوند داده‌اند و منظره‌ای پویای شهری پدید آورده‌اند که از هر زاویه چشم‌نواز است.

از محله پایین‌دست بایشا تا ارتفاعات آلفاما و بایرو آلتو، اختلاف ارتفاع در شهر به‌قدری است که رفت‌وآمد در آن بدون پله‌ها و مسیرهای شیب‌دار ممکن نیست. پله‌های مشهور لیسبون که مردم محلی آن‌ها را «اسکادینیاش» می‌نامند، گذرگاه‌هایی زنده میان محله‌ها هستند؛ گذرگاه‌هایی که هر پله‌اش روایتگر بخشی از زندگی روزمره مردم است. از پله‌های سنگی «سائو کریستوواو» گرفته تا مسیر پرپیچ‌وخم «کالسادا دو دوکه»، هر مسیر، چشم‌اندازی تازه از کاشی‌کاری‌های آبی، بام‌های سفالی و دریای دوردست پیش روی رهگذران می‌گشاید.

برای تطبیق با این توپوگرافی خاص، لیسبون در قرن نوزدهم دست به نوآوری‌هایی زد که امروزه نیز بخشی از جذابیت گردشگری شهر به شمار می‌رود. آسانسورهای تاریخی مانند «الوادور دا گلوریا»، «الوادور دا بیکا» و «الوادور دو لاورا» از قدیمی‌ترین سامانه‌های حمل‌ونقل شهری در اروپا هستند که هنوز هم با همان ساختار اولیه کار می‌کنند. در مرکز شهر نیز برج آهنی «سانتا ژوستا» که در سال ۱۹۰۲ ساخته شد، دو منطقه بایشا و کارمو را به هم متصل می‌کند و یکی از دیدنی‌ترین چشم‌اندازهای شهر را در اختیار بازدیدکنندگان قرار می‌دهد.

در هر یک از تپه‌های لیسبون، محله‌ای با شخصیتی منحصربه‌فرد شکل گرفته است. آلفاما، قدیمی‌ترین بخش شهر، هنوز ساختار پیچیده و پرپیچ‌وخم دوران قدیم را در خود حفظ کرده و خانه‌های سفید با پنجره‌های کوچک و گلدان‌های رنگی آن، تصویری زیبا از گذشته ارائه می‌دهند. در سوی دیگر، بایرو آلتو با خیابان‌های باریک و پرشیب خود، امروزه به قلب زندگی شبانه و هنری لیسبون تبدیل شده است. بر فراز هر تپه، «میرادورو» ها یا سکوی‌های دید باز، منظره‌ای تماشایی از شهر و رود تاگوس پیش روی بیننده می‌گذارند؛ از «میرادورو سائو پدرو د آلکانتارا» تا «میرادورو دا سنیورا دو مونته»، هرکدام مکانی برای تأمل و لذت از چشم‌انداز بی‌انتهاست.

پله‌ها و شیب‌های لیسبون تنها بخشی از کالبد شهر نیستند، بلکه روح و ریتم زندگی در آن را تعریف می‌کنند. این شهر بر خلاف بسیاری از پایتخت‌های اروپایی، با شیب و سربالایی‌هایش زیسته و بزرگ شده است؛ شهری که در آن هر گام، هر پله و هر کوچه یادآور پیوندی عمیق میان انسان و زمین است. موسیقی «فادو» که از خانه‌های قدیمی آلفاما شنیده می‌شود، صدای همین پیوند است.

لیسبون امروز، همان‌قدر که شهری تاریخی است، چهره‌ای مدرن و جهانی نیز دارد، اما همچنان روح اصیل خود را در شیب‌های بی‌پایان و پلکان‌هایش حفظ کرده است. شاید راز ماندگاری این شهر در همین تضاد نهفته باشد؛ در شهری که همواره بالا می‌رود، اما هرگز از گذشته خود فاصله نمی‌گیرد.

کد خبر 915143