کودکان در رویارویی با اتفاقات ناگوار، دچار نگرانی و اضطراب می‌شوند و اگر این حالت ادامه پیدا کند، ممکن است به رفتارهایی همچون گوشه‌گیری، پرخاشگری یا وابستگی منجر شود و والدین با حفظ آرامش، گفت‌وگوی صمیمانه و در آغوش گرفتن کودک می‌توانند به کاهش اضطراب فرزندان کمک کنند.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، کودکان برخلاف تصور نسبت به اتفاقات ناگوار اطراف خود آگاه هستند و این آگاهی می‌تواند منجر به شکل‌گیری نگرانی‌هایی شود که اگر به درستی مدیریت نشوند، زمینه‌ساز اختلالات رفتاری خواهد بود و باید توجه داشت که کودکان حتی بدون درک کامل جزئیات از فضای احساسی اطراف تأثیر می‌پذیرند.

نگرانی‌های مداوم در کودکان ممکن است به رفتارهایی همچون گوشه‌گیری، پرخاشگری، مکیدن انگشت، شب‌ادراری و وابستگی شدید به والدین منجر شود و این رفتارها بیشتر واکنش‌های ناخودآگاه کودک به احساس ناامنی است و نباید به‌عنوان عادت‌های ساده یا گذرا تلقی شوند.

در شرایط اضطراب‌آور، کودکان ممکن است ترس‌هایی غیرمنطقی همچون ترس از تاریکی، باد یا باران را تجربه کنند که این ترس‌ها به طور معمول نشانه‌هایی از اضطراب درونی است که به شکل‌های نمادین بروز می‌کنند و توجه به این ترس‌ها می‌تواند سرنخی برای درک وضعیت روانی کودک باشد.

شناسایی زودهنگام نشانه‌های اضطراب در کودکان اهمیت زیادی دارد و والدین باید نسبت به تغییرات رفتاری فرزندان خود هوشیار باشند و در صورت تداوم علائم، از متخصصان سلامت روان کمک بگیرند و باید توجه داشت که بی‌توجهی به این نشانه‌ها می‌تواند منجر به مشکلات جدی‌تری در آینده شود.

بروز اختلالات رفتاری در کودکان در پی تداوم و ماندگاری آثار نگرانی، استرس و اضطراب آن‌ها / اضطراب در کودکان چه نشانه‌هایی دارد؟

الهام محبتی، روان‌پزشک در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه کودکان از اتفاقات ناگوار آگاه می‌شوند و نگرانی را تجربه می‌کنند، اظهار کرد: در صورتی که نگرانی‌های کودکان از اتفاقات ناگوار ادامه پیدا کند، ممکن است آن‌ها درگیر بعضی اختلالات رفتاری شوند که یکی از رفتارهایی که ممکن است در کودکان بروز کند، گوشه‌گیری است.

وی با بیان اینکه پرخاشگری و داشتن رفتارهایی همچون مکیدن انگشت، شب ادراری و چسبندگی و وابستگی شدید به والدین، از جمله دیگر مواردی است که ممکن است در صورت تداوم یافتن نگرانی کودکان از موقعیت‌های استرس‌زا و نگران‌کننده بروز کند، افزود: ترس از تاریکی، ترس از باد یا باران نیز از جمله دیگر حالت‌هایی است که کودکان ممکن است در شرایط مذکور آن را تجربه کنند.

روان‌پزشک با بیان اینکه توجه به نشانه‌های نگرانی، استرس و اضطراب در کودکان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، تصریح کرد: در صورت تداوم و تشدید این نشانه‌ها، والدین باید از متخصصان حوزه سلامت روان مشورت بگیرند و سهل‌انگاری نسبت به نشانه‌های استرس، اضطراب و نگرانی در کودکان می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری به همراه داشته باشد.

راهکارهای تقویت احساس امنیت، صمیمیت و آرامش خاطر در کودکان

محبتی با بیان اینکه در شرایط و موقعیت‌های استرس‌زا و اضطراب‌آور، کودکان به والدین خود نگاه می‌کنند و والدین باید سعی در حفظ آرامش خود داشته باشند، ادامه داد: والدین با حفظ آرامش خود، می‌توانند به آرامی با فرزند خود گفت‌وگو کنند و والدین باید فضایی برای کودک خود فراهم کنند که بدون نگرانی، از استرس و ترس‌های خود و احساساتی که تجربه می‌کند، صحبت کند.

وی با بیان اینکه زمانی که کودک استرس و اضطرابی را تجربه می‌کند، در آغوش گرفتن او کمک شایانی به بهتر شدن حال کودک می‌کند، گفت: در آغوش گرفتن کودک و القای احساس امنیت به او از اهمیت بالایی برخوردار است و والدین می‌توانند با بهره‌گیری از جملات مناسب، آرامش خاطر را به فرزندان خود منتقل کنند.

روان‌پزشک با بیان اینکه ادامه داشتن فعالیت‌های معمول کودکان همچون بازی و همراهی والدین با آن‌ها می‌تواند در کاهش استرس و اضطراب کودکان تأثیرگذار باشد، اضافه کرد: در صورتی که کودک استرس و اضطرابی را تجربه می‌کند، والدین می‌توانند با وقت گذراندن بیشتر با فرزند خود، او را آرام کنند و به کودک احساس امنیت، حمایت و صمیمت بیشتری بدهند.

در موقعیت‌های استرس‌زا، کودکان به رفتار والدین خود توجه ویژه‌ای دارند و در صورتی که والدین بتوانند آرامش خود را حفظ کنند، این آرامش به کودک نیز منتقل می‌شود، همچنین گفت‌وگوی آرام و فراهم کردن فضایی امن برای بیان احساسات، به کودک کمک می‌کند تا اضطراب خود را بهتر مدیریت کند.

در آغوش گرفتن کودک در زمان اضطراب، یکی از مؤثرترین روش‌ها برای القای احساس امنیت است و تماس جسمی همراه با بیان جملات آرام‌بخش می‌تواند به کودک نشان دهد که در کنار او هستیم و از او حمایت می‌کنیم و این نوع ارتباط عاطفی نقش مهمی در کاهش تنش‌های روانی کودک دارد.

ادامه فعالیت‌های معمول کودک همچون بازی، تعامل با والدین و حضور در محیط‌های آشنا، به حفظ ثبات روانی او کمک می‌کند و این فعالیت‌ها نه‌تنها حواس کودک را از اضطراب پرت می‌کنند، بلکه حس کنترل و امنیت را در او تقویت خواهند کرد.

وقت گذراندن با کودک و ایجاد ارتباط عاطفی عمیق‌تر، یکی از راه‌های مؤثر برای مقابله با اضطراب است، والدینی که با فرزندان خود وقت بیشتری می‌گذرانند، زمینه‌ای برای ابراز احساسات و دریافت حمایت فراهم می‌کنند و این پیوند عاطفی، پایه‌ای برای سلامت روان کودک در بلندمدت خواهد بود.

کد خبر 891864