«تخطی»؛ نشانه‌ای از پختگی یک فیلمساز جوان
«تخطی» بیش از آنکه صرفاً یک تجربه کوتاه باشد، نشانه‌ای از بلوغ و آمادگی کارگردان برای ورود به سینمای بلند است. دیانی با این فیلم ثابت می‌کند که بر ابزارهای سینما، روایت تصویری و هدایت بازیگر تسلط دارد و می‌تواند یک موقعیت درامتیک را خلق کند و اثری پرکشش و تأمل‌برانگیز بسازد.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، «تخطی» تازه‌ترین تجربه داستانی میکائیل دیانی است؛ فیلمسازی که پیش از این بیشتر با مستندهای اجتماعی‌اش شناخته می‌شد. نام او با آثاری، چون «بیجه»، «بچه‌های زمین خاکی»، «اعتراض خاموش»، «فراموش‌شده‌ها»، «آن روز» و «یک روز به‌خصوص» گره خورده است؛ مستندهایی که به سراغ زوایای کمتر دیده‌شده جامعه رفته‌اند و اغلب بر پایه تحقیق، واقع‌گرایی و دغدغه‌مندی اجتماعی ساخته شده‌اند.
دیانی پس از تجربه‌های مختلف در سینمای مستند، در نخستین فیلم داستانی‌اش با عنوان «مدیر مدرسه» نیز از این رویکرد فاصله نگرفت و با نگاهی منتقدانه به مسائل اجتماعی، روایت خود را بر بستری از واقعیت و تجربه زیسته شکل داد. این فیلم، که درامی سیاسی است، در دل رویدادهای پاییز ۱۴۰۲ ایران شکل گرفته و بازتابی آسیب‌شناسانه به حوادث آن دوره محسوب می‌شود.
اکنون دیانی با دومین تجربه داستانی خود، «تخطی»، بار دیگر به جشنواره فیلم کوتاه تهران بازگشته است؛ حضوری که می‌تواند تداوم نگاه جدی و متعهد او به سینما را نمایان کند. «تخطی» در چهل‌ودومین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران به نمایش درآمده است. او از آن دسته فیلمسازانی‌ست که تجربه مستندسازی، زبان روایتگری او را در سینمای داستانی نیز تحت‌تأثیر قرار داده است؛ چیزی که در «تخطی» نیز می‌توان رد آن را دنبال کرد.
فیلم کوتاه «تخطی» به کارگردانی میکائیل دیانی، اثری پلیسی–جنایی است که با موضوعی ملموس و امروزی، یعنی مواجهه با خفت‌گیرها، به یکی از ترس‌ها و ناامنی‌های شهری امروز می‌پردازد و مانند فیلم‌های گذشته‌اش سویه‌ای انتقادی به ناکافی بودن قوانین در مواجهه با خفت‌گیرها دارد. دیانی با دکوپاژی دقیق، میزانسن‌های هوشمندانه و حرکت‌های سنجیده‌ی دوربین، توانسته تنش و تعلیق را بدون اغراق و هیاهو به تصویر بکشد و فیلم در عین حال که داینامیک و ملتهب است، اما از قواعد سینمای کلاسیک خارج نمی‌شود و کارگردانی در فیلم خودنمایی ندارد!
کارگردانی فیلم نشان از تسلط و پختگی دارد. دیانی به‌جای تکیه بر هیجان سطحی، روایت را از دل موقعیت و رفتار شخصیت‌ها پیش می‌برد. بازیگردانی یکی از نقاط قوت فیلم است؛ بازیگران در هماهنگی کامل با فضای واقع‌گرای اثر، اجرایی کنترل‌شده و باورپذیر دارند. در این میان، امیر نوروزی با بازی دقیق و روان خود، حضوری درخشان دارد و بخش عمده‌ای از بار عاطفی و درام فیلم را به دوش می‌کشد و در عین حال شمایل یک قهرمان مورد علاقه مردم را به تصویر می‌کشد.
فیلمنامه‌ی «تخطی» با ساختاری منسجم و پایانی غیرمنتظره، مخاطب را غافلگیر می‌کند. تویست نهایی تصنعی نیست و حاصل منطق درونی روایت است؛ در عین حال که مخاطب را شوکه می‌کند و در نسبت پلیس و مردم معنای تازه‌ای به کل اثر می‌بخشد.
«تخطی» بیش از آنکه صرفاً یک تجربه‌ی کوتاه باشد، نشانه‌ای از بلوغ و آمادگی کارگردان برای ورود به سینمای بلند است. دیانی با این فیلم ثابت می‌کند که بر ابزارهای سینما، روایت تصویری و هدایت بازیگر تسلط دارد و می‌تواند یک موقعیت درامتیک را خلق کند و اثری پرکشش و تأمل‌برانگیز بسازد.
در این فیلم که محصول مرکز رشدوتوانمندسازی سازمان اوج است، امیر نوروزی، آرش فلاحت‌پیشه، سیاوش چراغی‌پور، محمد موحدنیا، مهدی حسن‌زاده و احسان صاحب‌دادی نقش‌آفرینی کرده‌اند.
عوامل عبارتند از: نویسنده: بنیامین هفت‌لنگ، مدیر فیلم‌برداری: پویان آقابابایی، تدوین: اسماعیل علیزاده، مدیر صدابرداری: علی کیان‌ارثی، طراحی و ترکیب صدا: آرش قاسمی، طراح صحنه‌ولباس: سیدحسام حسینی، طراح گریم: زهرا بابایی، آهنگساز: مسعود سخاوت‌دوست، مدیر تولید: سجاد بابایی، برنامه‌ریز ودستیار اول کارگردان: محمد رسولی، دستیارکارگردان: محمدحسین کریمی، نازنین زهرا احتشامی، منشی صحنه: معصومه‌سادات موسوی، مدیر تدارکات: حسین واقفی، عکاس و فیلمبردار پشت‌صحنه: امیرحسین غضنفری، مشاور رسانه‌ای: رکسانا قهقرایی.
کد خبر 917341